Rozdział 12

Violetta

Miałam rację! W nocy przyśnił mi się Leoś bez koszulki. W sumie mi to nie przeszkadzało... Idę na śniadanie. Ciekawe co dzisiaj wymyśli moja kuzynka...

- Dzień dobry.

- Cześć Violu. Przychodzą dzisiaj Jorge i Leon?

- Nie wiem. A masz pomysł, co byśmy robili?

- Myślałam o wycieczce do zoo, a potem seans filmowy u nas.

Skąd ona bierze te pomysły? 

- Okey. Już dzwonię do Leona.

Rozmawiałam z nim z dziesięć minut...

- Leoś, Tini chce z tobą porozmawiać.

- Cześć Leon!

- Hej mała. O co chodzi?

- Jest Jorge obok ciebie?

- Przykro mi, ale jeszcze śpi. Powiem mu, że dzwoniłaś.

- Dzięki. Pa!

- Cześć.

Leon

Czy to możliwe, że się zakochali? To przecież jeszcze dzieci. Chwila. Właśnie myślę tak, jakbym był ojcem któregoś z nich. Są młodzi, to tylko zauroczenie. I znów to sobie tłumaczę! Verdas, ogarnij się. Poszedłem do łazienki, bo Jorge siedzi tam dwa razy dłużej ode mnie. Układałem sobie włosy, gdy usłyszałem walenie w drzwi.

- Leon! Wyłaź! Teraz moja kolej! - usłyszałem głosik moje braciszka. Co się stało z tym fajnym dzieciekiem, którym był wczoraj???

- Już. 

Wbiegł do łazienki jak torpeda i zamknął się.

- A właśnie! Mam ci przekazać, że Tini dzwoniła.

Otworzyły się drzwi.

- I co jej powiedziałeś?

- Że jeszcze śpisz.

- Nie mogłeś mnie obudzić?!

- Pewnie sama chciała ci powiedzieć, że dzisiaj idziemy do zoo, a potem do niej na film. Ogarniaj się, bo zaraz musimy iść do sklepu.

Spojrzał na mnie zdziwiony.

- Chcesz iść na randkę i nie dać dziewczynie kwiatów?

Dziesięć minut później siedział już ubrany i wypsiukany moimi perfumami. Młodszy brat mnie kopiuje! Założył białą koszulkę i na to niebieską koszulę w kratkę, ciemne spodnie i trampki. Ja byłem ubrany dokładnie tak samo. Viola będzie miała ubaw. Nakarmiliśmy jeszcze Jortini. Polubiłem tego kota. Może kupię Violi pieska i nazwiemy go Leonetta. To w sumie nie głupie... Poszliśmy do kwiaciarni. Ja kupiłem czerwone róże, a Jorge tulipany. Drzwi otworzył nam tata Violetty.

- Dzień dobry panie Castillo.

- German, dzień dobry Leonie, Jorge. przyszliście do dziewczyn? 

- Tak - odpowiedzieliśmy razem.

- To jeszcze musicie poczekać - zaśmiał się. 

Weszliśmy do salonu i zobaczyliśmy Fede tłumaczącego Jade, że nie może mieć w salonie ogrodu zimowego. Wyglądał jakby był na skraju wyczerpania nerwowego.

- Ale tu nie ma światła!

- Fede, po co mi światło? Ja chcę ogród, a nie solarium. Poza tym można włączyć lampę.

- Jade, żeby kwiaty rosły, potrzebne jest światło słoneczne.

- Ale dlaczego? To by znaczyło, że w nocy wszystkie kwiaty więdną! Co za głupoty próbujesz mi wcisnąć?!

- Leon, ona tak zawsze? - szepnął do mnie rozbawiony Jorge.

- Obawiam się, że tak. 

Chcieliśmy posłuchać, jak ta rozmowa się dalej potoczy, ale dziewczyny zeszły do salonu.

- Tylko nie wróćcie za późno.

- Dobrze wujku.

Federico

Nie wytrzymam z nią! Nie wytrzymam! Już miałem wziąć wazon ze stołu i nim rzucić, ale się powstrzymałem. Ledwo. Gdzie German znalazł tak tępą dziewczynę? I jak tak długo z nią wytrzymuje?!

- Och, dosyć już o tym ogrodzie - uratował mnie. - Może zajmiesz się tym przyjęciem charytatywnym?

- Tak, tak, tak. Dziękuję kochanie, że mi przypomniałeś. Muszę zadzwonić do...

Wyszedłem z pokoju. Nie chcę jej pomagać, bo znów trzeba będzie jej coś tłumaczyć... Postanowiłem odwiedzić Maxiego. 

Violetta

Wracając z zoo, Tini zobaczyła plac zabaw i zaciągnęła nas tam siłą. Skąd oni maja tyle energii? Usiadłam z Leonem na ławce i zaczęliśmy zastanawiać się jaki film obejrzymy. Tini zrobiła nam zdjęcie

Zaczęłam się śmiać z żartu Leosia, gdy na kolanach usiadła mu wysoka blondynka i pocałowała go. Mojego Leona!

- Cześć skarbie. Stęskniłeś się za mną?

- Leon...

- Violu to nie tak...

- A jak? Kto to?

- Jestem Stephie. Dziewczyna Leona. Nie powiedział ci?

- Tini idziemy - chciała zaprotestować, ale po chwili zrozumiała o co chodzi.

Całą drogę się nie odzywała. Ja też nie. Myślałam o nas. Jak on mógł mi to zrobić? Dlaczego mi to zrobił? Przecież mówi, że mnie kocha... Kłamał? Dlaczego? W domu od razu pobiegłam do swojego pokoju. Po chwili weszła Tini i tata. Musiała mu powiedzieć, co się stało, bo tylko mnie przytulił. 

- Nie płacz kochanie. Nie warto.

Zadzwonił mój telefon. 

- To Leon - powiedziała Tini. - Ja odbiorę.

Tini

- Halo?

- Violetta?

- Jorge?

- Tak. Jest obok ciebie Viola?

- Jest, ale nie chce teraz rozmawiać.

- A mogę ci wyjaśnić o co chodzi?

- Okey.

- Stephie to była dziewczyna Leona. Chodzili ze sobą w zeszłym roku, ale jej chodziło tylko o prezenty. Leon zobaczył jak całuje się z innym chłopakiem i zerwał z nią. Nie wiem dlaczego wróciła, ale oni nie są już parą.

- To dlaczego ją pocałował?

- Ona pocałowała jego. Mam plan. Zabierz Violettę do parku na ławkę przy fontannie, a ja wezmę Leona.

- Okey. Pa.

- Cześć.

- Violu, może pójdziemy na spacer? 

- No nie wiem Tini...

- Idź - odezwał się wujek. - Świeże powietrze dobrze ci zrobi.

Maxi

Jestem z Fede na meczu. Dobrze, że mnie wyciągnął, bo myślałem że zwariuję w domu. Przyjechały siostry mamy z córkami. Masakra. Same dziewczyny w domu, bo ojciec pojechał na jakąś delegację. Po meczu planujemy iść do niego. Poszedłbym do Naty, ale ona spotyka się dzisiaj z Fran. Znowu. O czym one tyle gadają?

Violetta

Tini zaciągnęła mnie do parku. Prowadziła mnie w stronę ławki, na której Leon mnie pocałował. Gdy byłyśmy na miejscu zobaczyłam chłopaka zakrywającego twarz. To Leon. Czy on płacze?

- Zanim tam pójdziesz, powiem ci to, co powiedział mi Jorge. 

- To prawda?

- A czy Jorge zrobił kiedyś coś miłego dla Leona?

Miała rację. Dlaczego nie dałam mu tego wyjaśnić? Podeszłam do niego i usiadłam. Nie zauważył mnie. Położyłam mu rękę na ramieniu. Podniósł głowę. Miał czerwone oczy. Płakał przeze mnie. 

- Violu, ja mog....

- Cii. Już wszystko wiem. Przepraszam, że nie dałam ci tego wyjaśnić.

- A ja przepraszam, że nie powiedziałem ci wcześniej.

Przytuliliśmy się do siebie. 

- Musimy teraz uważać na Stephie.

********

Zastanawiam się czy nie zawiesić tego bloga...

Jakoś nie mam pomysłów.

I zapraszam na mojego trzeciego bloga

http://vilu-y-leon-4ever.blogspot.com/